pierścień
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish pierścień, pierzcień, pierzścień, pirścień, from Proto-Slavic *pьrsty (“finger ring; ring”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpjɛr.ɕt͡ɕɛɲ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛrɕt͡ɕɛɲ
- Syllabification: pier‧ścień
Noun
pierścień m inan (diminutive pierścionek)
- ring (a round piece of metal worn around the finger)
- pierścień na serwetę ― napkin ring
- (algebra) ring
- (geometry) ring, annulus (a planar geometrical figure included between two concentric circles)
- (astronomy) planetary ring
- annual ring
Declension
Declension of pierścień
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pierścień | pierścienie |
| genitive | pierścienia | pierścieni |
| dative | pierścieniowi | pierścieniom |
| accusative | pierścień | pierścienie |
| instrumental | pierścieniem | pierścieniami |
| locative | pierścieniu | pierścieniach |
| vocative | pierścieniu | pierścienie |
Derived terms
adjectives
- pierścieniasty
- pierścieniowaty
- pierścieniowy
- pierścienny
nouns
- pierścienica
- pierścieniec
- pierścieniopłat
- pierścieniówka
- pierściennik
- podpierścień
verb
- pierścienić impf
Related terms
noun
- naparstek
Further reading
- pierścień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pierścień in Polish dictionaries at PWN