deziluzionant
Romanian
Etymology
Borrowed from French désillusionnant.
Adjective
deziluzionant m or n (feminine singular deziluzionantă, masculine plural deziluzionanți, feminine and neuter plural deziluzionante)
- disillusioning
Declension
Declension of deziluzionant
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | deziluzionant | deziluzionantă | deziluzionanți | deziluzionante | ||
definite | deziluzionantul | deziluzionanta | deziluzionanții | deziluzionantele | |||
genitive/ dative | indefinite | deziluzionant | deziluzionante | deziluzionanți | deziluzionante | ||
definite | deziluzionantului | deziluzionantei | deziluzionanților | deziluzionantelor |
References
- deziluzionant in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN