هاتف

هاتف

See also: hatif and hâtif

Arabic

Etymology

Derived from the active participle of the verb هَتَفَ‎ (hatafa, “to shout, to call out”), from the root ه ت ف‎ (h-t-f).

Pronunciation

• IPA^(key): /haː.tif/

Noun

هَاتِف • (hātif) m (plural هَوَاتِف‎ (hawātif))

1. shouting, calling loudly
2. voice
3. telephone
4. loudspeaker
5. (in the plural) exclamations, shouts, cries, calls

Declension

Declension of noun هَاتِف (hātif)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	هَاتِف hātif	الْهَاتِف‎ al-hātif	هَاتِف hātif
Nominative	هَاتِفٌ hātifun	الْهَاتِفُ‎ al-hātifu	هَاتِفُ hātifu
Accusative	هَاتِفًا‎ hātifan	الْهَاتِفَ‎ al-hātifa	هَاتِفَ hātifa
Genitive	هَاتِفٍ hātifin	الْهَاتِفِ‎ al-hātifi	هَاتِفِ hātifi
Dual	Indefinite	Definite	Construct
Informal	هَاتِفَيْن‎ hātifayn	الْهَاتِفَيْن‎ al-hātifayn	هَاتِفَيْ‎ hātifay
Nominative	هَاتِفَانِ‎ hātifāni	الْهَاتِفَانِ‎ al-hātifāni	هَاتِفَا‎ hātifā
Accusative	هَاتِفَيْنِ‎ hātifayni	الْهَاتِفَيْنِ‎ al-hātifayni	هَاتِفَيْ‎ hātifay
Genitive	هَاتِفَيْنِ‎ hātifayni	الْهَاتِفَيْنِ‎ al-hātifayni	هَاتِفَيْ‎ hātifay
Plural	basic broken plural diptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	هَوَاتِف‎ hawātif	الْهَوَاتِف‎ al-hawātif	هَوَاتِف‎ hawātif
Nominative	هَوَاتِفُ‎ hawātifu	الْهَوَاتِفُ‎ al-hawātifu	هَوَاتِفُ‎ hawātifu
Accusative	هَوَاتِفَ‎ hawātifa	الْهَوَاتِفَ‎ al-hawātifa	هَوَاتِفَ‎ hawātifa
Genitive	هَوَاتِفَ‎ hawātifa	الْهَوَاتِفِ‎ al-hawātifi	هَوَاتِفِ‎ hawātifi

Synonyms

• تِلِفُون‎ (tilifūn)

Verb

هَاتَفَ • (hātafa) III, non-past يُهَاتِفُ‎‎ (yuhātifu)

1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Conjugation

Conjugation of

هَاتَفَ

(form-III sound)

verbal nouns الْمَصَادِر						هِتَاف‎ or مُهَاتَفَة‎ hitāf or muhātafa
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُهَاتِف‎ muhātif
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُهَاتَف‎ muhātaf
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	هَاتَفْتُ‎ hātaftu	هَاتَفْتَ‎ hātafta	هَاتَفَ hātafa		هَاتَفْتُمَا‎ hātaftumā	هَاتَفَا‎ hātafā		هَاتَفْنَا‎ hātafnā	هَاتَفْتُمْ‎ hātaftum	هَاتَفُوا‎ hātafū
	f		هَاتَفْتِ‎ hātafti	هَاتَفَتْ‎ hātafat			هَاتَفَتَا‎ hātafatā			هَاتَفْتُنَّ‎ hātaftunna	هَاتَفْنَ‎ hātafna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُهَاتِفُ‎ ʾuhātifu	تُهَاتِفُ‎ tuhātifu	يُهَاتِفُ‎ yuhātifu		تُهَاتِفَانِ‎ tuhātifāni	يُهَاتِفَانِ‎ yuhātifāni		نُهَاتِفُ‎ nuhātifu	تُهَاتِفُونَ‎ tuhātifūna	يُهَاتِفُونَ‎ yuhātifūna
	f		تُهَاتِفِينَ‎ tuhātifīna	تُهَاتِفُ‎ tuhātifu			تُهَاتِفَانِ‎ tuhātifāni			تُهَاتِفْنَ‎ tuhātifna	يُهَاتِفْنَ‎ yuhātifna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُهَاتِفَ‎ ʾuhātifa	تُهَاتِفَ‎ tuhātifa	يُهَاتِفَ‎ yuhātifa		تُهَاتِفَا‎ tuhātifā	يُهَاتِفَا‎ yuhātifā		نُهَاتِفَ‎ nuhātifa	تُهَاتِفُوا‎ tuhātifū	يُهَاتِفُوا‎ yuhātifū
	f		تُهَاتِفِي‎ tuhātifī	تُهَاتِفَ‎ tuhātifa			تُهَاتِفَا‎ tuhātifā			تُهَاتِفْنَ‎ tuhātifna	يُهَاتِفْنَ‎ yuhātifna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُهَاتِفْ‎ ʾuhātif	تُهَاتِفْ‎ tuhātif	يُهَاتِفْ‎ yuhātif		تُهَاتِفَا‎ tuhātifā	يُهَاتِفَا‎ yuhātifā		نُهَاتِفْ‎ nuhātif	تُهَاتِفُوا‎ tuhātifū	يُهَاتِفُوا‎ yuhātifū
	f		تُهَاتِفِي‎ tuhātifī	تُهَاتِفْ‎ tuhātif			تُهَاتِفَا‎ tuhātifā			تُهَاتِفْنَ‎ tuhātifna	يُهَاتِفْنَ‎ yuhātifna
imperative الْأَمْر	m		هَاتِفْ hātif			هَاتِفَا‎ hātifā				هَاتِفُوا‎ hātifū
	f		هَاتِفِي‎ hātifī							هَاتِفْنَ‎ hātifna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	هُوتِفْتُ‎ hūtiftu	هُوتِفْتَ‎ hūtifta	هُوتِفَ‎ hūtifa		هُوتِفْتُمَا‎ hūtiftumā	هُوتِفَا‎ hūtifā		هُوتِفْنَا‎ hūtifnā	هُوتِفْتُمْ‎ hūtiftum	هُوتِفُوا‎ hūtifū
	f		هُوتِفْتِ‎ hūtifti	هُوتِفَتْ‎ hūtifat			هُوتِفَتَا‎ hūtifatā			هُوتِفْتُنَّ‎ hūtiftunna	هُوتِفْنَ‎ hūtifna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُهَاتَفُ‎ ʾuhātafu	تُهَاتَفُ‎ tuhātafu	يُهَاتَفُ‎ yuhātafu		تُهَاتَفَانِ‎ tuhātafāni	يُهَاتَفَانِ‎ yuhātafāni		نُهَاتَفُ‎ nuhātafu	تُهَاتَفُونَ‎ tuhātafūna	يُهَاتَفُونَ‎ yuhātafūna
	f		تُهَاتَفِينَ‎ tuhātafīna	تُهَاتَفُ‎ tuhātafu			تُهَاتَفَانِ‎ tuhātafāni			تُهَاتَفْنَ‎ tuhātafna	يُهَاتَفْنَ‎ yuhātafna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُهَاتَفَ‎ ʾuhātafa	تُهَاتَفَ‎ tuhātafa	يُهَاتَفَ‎ yuhātafa		تُهَاتَفَا‎ tuhātafā	يُهَاتَفَا‎ yuhātafā		نُهَاتَفَ‎ nuhātafa	تُهَاتَفُوا‎ tuhātafū	يُهَاتَفُوا‎ yuhātafū
	f		تُهَاتَفِي‎ tuhātafī	تُهَاتَفَ‎ tuhātafa			تُهَاتَفَا‎ tuhātafā			تُهَاتَفْنَ‎ tuhātafna	يُهَاتَفْنَ‎ yuhātafna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُهَاتَفْ‎ ʾuhātaf	تُهَاتَفْ‎ tuhātaf	يُهَاتَفْ‎ yuhātaf		تُهَاتَفَا‎ tuhātafā	يُهَاتَفَا‎ yuhātafā		نُهَاتَفْ‎ nuhātaf	تُهَاتَفُوا‎ tuhātafū	يُهَاتَفُوا‎ yuhātafū
	f		تُهَاتَفِي‎ tuhātafī	تُهَاتَفْ‎ tuhātaf			تُهَاتَفَا‎ tuhātafā			تُهَاتَفْنَ‎ tuhātafna	يُهَاتَفْنَ‎ yuhātafna

References

• Wehr, Hans (1979), “هتف”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN