τερέβινθος

τερέβινθος

Ancient Greek

Alternative forms

• τέρβινθος (térbinthos)
• τέρμινθος (términthos)
• τρέμινθος (tréminthos)
• τρίμινθος (tríminthos)

Etymology

Unknown, related to τέρμινθος (términthos). The form was perhaps influenced by ἐρέβινθος (erébinthos, “chickpea”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.ré.bin.tʰos/ → /teˈre.βin.θos/ → /teˈre.vin.θos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.ré.bin.tʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /teˈre.bin.tʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /teˈre.βin.θos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /teˈre.vin.θos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /teˈre.vin.θos/

Noun

τερέβῐνθος • (terébinthos) f (genitive τερεβῐ́νθου); second declension

1. terebinth (Pistacia terebinthus)

Inflection

Second declension of ἡ τερέβῐνθος; τῆς τερεβῐ́νθου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ τερέβῐνθος hē terébinthos	τὼ τερεβῐ́νθω tṑ terebínthō	αἱ τερέβῐνθοι hai terébinthoi
Genitive	τῆς τερεβῐ́νθου tês terebínthou	τοῖν τερεβῐ́νθοιν toîn terebínthoin	τῶν τερεβῐ́νθων tôn terebínthōn
Dative	τῇ τερεβῐ́νθῳ têi terebínthōi	τοῖν τερεβῐ́νθοιν toîn terebínthoin	ταῖς τερεβῐ́νθοις taîs terebínthois
Accusative	τὴν τερέβῐνθον tḕn terébinthon	τὼ τερεβῐ́νθω tṑ terebínthō	τᾱ̀ς τερεβῐ́νθους tā̀s terebínthous
Vocative	τερέβῐνθε terébinthe	τερεβῐ́νθω terebínthō	τερέβῐνθοι terébinthoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: terebinthus (see there for further descendants)

Further reading

• “τερέβινθος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τερέβινθος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• τερέβινθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.