termini
See also: Termini and terminí
English
Etymology
Unadapted borrowing from Latin terminī, nominative plural of terminus.
Pronunciation
- (US) IPA(key): /ˈtɝməˌnaɪ/
Noun
termini
- plural of terminus
Anagrams
- interim, mintier
Catalan
Etymology
From Latin terminium.
Pronunciation
- (Balearic) IPA(key): /təɾˈmi.ni/
- (Central) IPA(key): /tərˈmi.ni/
- (Valencian) IPA(key): /teɾˈmi.ni/
Noun
termini m (plural terminis)
- term, period
- deadline, time limit
- (business) installment
Related terms
- a curt termini
- a llarg termini
Verb
termini
- first-person singular present subjunctive form of terminar
- third-person singular present subjunctive form of terminar
- third-person singular imperative form of terminar
Further reading
- “termini” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “termini”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “termini” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Ido
Pronunciation
- IPA(key): /terˈmini/
Noun
termini
- plural of termino
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtɛr.mi.ni/
- Rhymes: -ɛrmini
- Hyphenation: tèr‧mi‧ni
Noun
termini m pl
- plural of termine
Verb
termini
- inflection of terminare:
- second-person singular present indicative
- first/second/third-person singular present subjunctive
- third-person singular imperative
Ladin
Noun
termini
- plural of termin
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈter.mi.niː/, [ˈt̪ɛrmɪniː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈter.mi.ni/, [ˈt̪ɛrmini]
Noun
terminī
- inflection of terminus:
- nominative/vocative plural
- genitive singular
Romanian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈterminʲ]
Verb
termini
- second-person singular present indicative/subjunctive of termina