singurit
Romanian
Etymology
From singur + -it.
Adjective
singurit m or n (feminine singular singurită, masculine plural singuriți, feminine and neuter plural singurite)
- (obsolete) solitary
Declension
Declension of singurit
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | singurit | singurită | singuriți | singurite | ||
definite | singuritul | singurita | singuriții | singuritele | |||
genitive/ dative | indefinite | singurit | singurite | singuriți | singurite | ||
definite | singuritului | singuritei | singuriților | singuritelor |
Noun
singurit n (uncountable)
Declension
declension of singurit (singular only)
singular | ||
---|---|---|
n gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) singurit | singuritul |
genitive/dative | (unui) singurit | singuritului |
vocative | singuritule |
References
- singurit in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN