schielijk
Dutch
Etymology
From Middle Dutch schelike, schielike, from scien, schien (“to occur”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsxi.lək/
Audio (file) - Hyphenation: schie‧lijk
Adjective
schielijk (comparative schielijker, superlative schielijkst)
- (dated) swift, quick
- (dated, Southern Netherlands) abrupt, sudden
Inflection
| Inflection of schielijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | schielijk | |||
| inflected | schielijke | |||
| comparative | schielijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | schielijk | schielijker | het schielijkst het schielijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | schielijke | schielijkere | schielijkste |
| n. sing. | schielijk | schielijker | schielijkste | |
| plural | schielijke | schielijkere | schielijkste | |
| definite | schielijke | schielijkere | schielijkste | |
| partitive | schielijks | schielijkers | — | |
Descendants
- Afrikaans: skielik