burlincuț
Romanian
Etymology
From burlinc + -uț.
Noun
burlincuț m (plural burlincuți)
- Diminutive of burlinc
Declension
Declension of burlincuț
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) burlincuț | burlincuțul | (niște) burlincuți | burlincuții |
genitive/dative | (unui) burlincuț | burlincuțului | (unor) burlincuți | burlincuților |
vocative | burlincuțule | burlincuților |
References
- burlincuț in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN