վայրենութիւն
Old Armenian
Etymology
վայրեն- (vayren-) + -ութիւն (-utʿiwn)
Noun
վայրենութիւն • (vayrenutʿiwn)
- savage nature, inhumanity, fierceness, ferocity, cruelty, brutality
Declension
n-type
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | վայրենութիւն (vayrenutʿiwn) | վայրենութիւնք (vayrenutʿiwnkʿ) | |
genitive | վայրենութեան (vayrenutʿean) | վայրենութեանց (vayrenutʿeancʿ) | |
dative | վայրենութեան (vayrenutʿean) | վայրենութեանց (vayrenutʿeancʿ) | |
accusative | վայրենութիւն (vayrenutʿiwn) | վայրենութիւնս (vayrenutʿiwns) | |
ablative | վայրենութենէ (vayrenutʿenē) | վայրենութեանց (vayrenutʿeancʿ) | |
instrumental | վայրենութեամբ (vayrenutʿeamb) | վայրենութեամբք (vayrenutʿeambkʿ) | |
locative | վայրենութեան (vayrenutʿean) | վայրենութիւնս (vayrenutʿiwns) |
Descendants
- Armenian: վայրենություն (vayrenutʿyun)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “վայրենութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy