σαχλαμάρα
Greek
Etymology
σαχλός (sachlós, “stupid, vapid”) + -μάρα (-mára).
Pronunciation
- IPA(key): /saxlaˈmaɾa/
- Hyphenation: σα‧χλα‧μά‧ρα
Noun
σαχλαμάρα • (sachlamára) f (plural σαχλαμάρες)
- nonsense, inanity, rubbish (foolish talk)
- Σταματά να λες σαχλαμάρες και μιλά σοβαρά!
- Stamatá na les sachlamáres kai milá sovará!
- Stop with the nonsense and start speaking seriously!
- nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (foolish behaviour)
- Πως να μάθω στο παιδί μου να μην κάνει σαχλαμάρες όλη μέρα;
- Pos na mátho sto paidí mou na min kánei sachlamáres óli méra?
- How can I teach my child not to do stupid things all day?
Declension
declension of σαχλαμάρα
| case \\ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | σαχλαμάρα • | σαχλαμάρες • | |
| genitive | σαχλαμάρας • | σαχλαμαρών • | |
| accusative | σαχλαμάρα • | σαχλαμάρες • | |
| vocative | σαχλαμάρα • | σαχλαμάρες • | |
| The genitive plural is uncommon and considered awkward by scholars. | |||
Synonyms
- (stupidity): ανοησία f (anoïsía), χαζομάρα f (chazomára), ηλιθιότητα f (ilithiótita), κουταμάρα f (koutamára), βλακεία f (vlakeía)
Derived terms
- σαχλαμαρίτσα f (sachlamarítsa) (diminutive)
- σαχλαμάρας m (sachlamáras, “joker, foolish acting man”)
- σαχλαμαρίζω (sachlamarízo, “to talk nonsense”)