μελαγκρανίς

μελαγκρανίς

Ancient Greek

Etymology

From μέλας (mélas, “black”) +‎ κράνον (kránon, “cornel”) +‎ -ῐ́ς (-ís).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.laŋ.kra.nís/ → /me.laŋ.ɡraˈnis/ → /me.laŋ.ɡraˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.laŋ.kra.nís/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.laŋ.kraˈnis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.laŋ.ɡraˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.laŋ.ɡraˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.laŋ.ɡraˈnis/

Noun

μελᾰγκρᾰνῐ́ς • (melankranís) f (genitive μελᾰγκρᾰνῐ́δος); third declension

1. black bog-rush (Schoenus nigricans)

Inflection

Third declension of ἡ μελᾰγκρᾰνῐ́ς; τῆς μελᾰγκρᾰνῐ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μελᾰγκρᾰνῐ́ς hē melankranís	τὼ μελᾰγκρᾰνῐ́δε tṑ melankraníde	αἱ μελᾰγκρᾰνῐ́δες hai melankranídes
Genitive	τῆς μελᾰγκρᾰνῐ́δος tês melankranídos	τοῖν μελᾰγκρᾰνῐ́δοιν toîn melankranídoin	τῶν μελᾰγκρᾰνῐ́δων tôn melankranídōn
Dative	τῇ μελᾰγκρᾰνῐ́δῐ têi melankranídi	τοῖν μελᾰγκρᾰνῐ́δοιν toîn melankranídoin	ταῖς μελᾰγκρᾰνῐ́σῐ / μελᾰγκρᾰνῐ́σῐν taîs melankranísi(n)
Accusative	τὴν μελᾰγκρᾰνῐ́δᾰ tḕn melankranída	τὼ μελᾰγκρᾰνῐ́δε tṑ melankraníde	τᾱ̀ς μελᾰγκρᾰνῐ́δᾰς tā̀s melankranídas
Vocative	μελᾰγκρᾰνῐ́ς melankranís	μελᾰγκρᾰνῐ́δε melankraníde	μελᾰγκρᾰνῐ́δες melankranídes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Derived terms

• μελαγκράνινος (melankráninos)

References

• “μελαγκρανίς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μελαγκρανίς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette