βωλοκόπος

βωλοκόπος

Ancient Greek

Etymology

From βῶλος (bôlos, “lump, clod of earth”) +‎ κόπτω (kóptō, “to strike, cut”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bɔː.lo.kó.pos/ → /βo.loˈko.pos/ → /vo.loˈko.pos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bɔː.lo.kó.pos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bo.loˈko.pos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βo.loˈko.pos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vo.loˈko.pos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vo.loˈko.pos/

Adjective

βωλοκόπος • (bōlokópos) m or f (neuter βωλοκόπον); second declension

1. clod-breaking

Declension

Second declension of βωλοκόπος; βωλοκόπον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		βωλοκόπος bōlokópos	βωλοκόπον bōlokópon		βωλοκόπω bōlokópō	βωλοκόπω bōlokópō		βωλοκόποι bōlokópoi	βωλοκόπᾰ bōlokópa
Genitive		βωλοκόπου bōlokópou	βωλοκόπου bōlokópou		βωλοκόποιν bōlokópoin	βωλοκόποιν bōlokópoin		βωλοκόπων bōlokópōn	βωλοκόπων bōlokópōn
Dative		βωλοκόπῳ bōlokópōi	βωλοκόπῳ bōlokópōi		βωλοκόποιν bōlokópoin	βωλοκόποιν bōlokópoin		βωλοκόποις bōlokópois	βωλοκόποις bōlokópois
Accusative		βωλοκόπον bōlokópon	βωλοκόπον bōlokópon		βωλοκόπω bōlokópō	βωλοκόπω bōlokópō		βωλοκόπους bōlokópous	βωλοκόπᾰ bōlokópa
Vocative		βωλοκόπε bōlokópe	βωλοκόπον bōlokópon		βωλοκόπω bōlokópō	βωλοκόπω bōlokópō		βωλοκόποι bōlokópoi	βωλοκόπᾰ bōlokópa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		βωλοκόπως bōlokópōs			βωλοκοπώτερος bōlokopṓteros			βωλοκοπώτᾰτος bōlokopṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: βωλοκόπος (volokópos)

References

• βωλοκόπος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• βωλοκόπος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βωλοκόπος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)