útjaim
Hungarian
Alternative forms
- utaim (less common)
Etymology
út (“road, way”) + -jaim (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈuːcːɒʲim]
- Hyphenation: út‧ja‧im
Noun
útjaim
- first-person singular multiple-possession possessive of út
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | útjaim | — |
accusative | útjaimat | — |
dative | útjaimnak | — |
instrumental | útjaimmal | — |
causal-final | útjaimért | — |
translative | útjaimmá | — |
terminative | útjaimig | — |
essive-formal | útjaimként | — |
essive-modal | útjaimul | — |
inessive | útjaimban | — |
superessive | útjaimon | — |
adessive | útjaimnál | — |
illative | útjaimba | — |
sublative | útjaimra | — |
allative | útjaimhoz | — |
elative | útjaimból | — |
delative | útjaimról | — |
ablative | útjaimtól | — |
non-attributive possessive - singular | útjaimé | — |
non-attributive possessive - plural | útjaiméi | — |