zahubit
Czech
Etymology
From Old Czech zahubiti, from Proto-Slavic *zagubiti.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈzaɦubɪt]
Verb
zahubit pf (imperfective hubit)
- to destroy, to annihilate
- to kill off, to exterminate
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | zahubím | zahubíme | — | zahubme |
2nd person | zahubíš | zahubíte | zahub | zahubte |
3rd person | zahubí | zahubí | — | — |
The verb zahubit does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | zahubil | zahubili | zahuben | zahubeni |
masculine inanimate | zahubily | zahubeny | ||
feminine | zahubila | zahubena | ||
neuter | zahubilo | zahubila | zahubeno | zahubena |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | — | zahubiv |
feminine + neuter singular | — | zahubivši |
plural | — | zahubivše |
Derived terms
- záhuba
Further reading
- zahubiti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- zahubiti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
- zahubit in Internetová jazyková příručka