zaczaić
Polish
Etymology
From za- + czaić.
Pronunciation
- IPA(key): /zaˈt͡ʂa.it͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ait͡ɕ
- Syllabification: za‧cza‧ić
Verb
zaczaić pf (imperfective zaczajać)
- (reflexive, colloquial) to lie in wait, to lurk
Conjugation
Conjugation of zaczaić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | zaczaić | |||||
future tense | 1st | zaczaję | zaczaimy | |||
2nd | zaczaisz | zaczaicie | ||||
3rd | zaczai | zaczają | ||||
impersonal | zaczai się | |||||
past tense | 1st | zaczaiłem | zaczaiłam | zaczailiśmy | zaczaiłyśmy | |
2nd | zaczaiłeś | zaczaiłaś | zaczailiście | zaczaiłyście | ||
3rd | zaczaił | zaczaiła | zaczaiło | zaczaili | zaczaiły | |
impersonal | zaczajono | |||||
conditional | 1st | zaczaiłbym | zaczaiłabym | zaczailibyśmy | zaczaiłybyśmy | |
2nd | zaczaiłbyś | zaczaiłabyś | zaczailibyście | zaczaiłybyście | ||
3rd | zaczaiłby | zaczaiłaby | zaczaiłoby | zaczailiby | zaczaiłyby | |
impersonal | zaczajono by | |||||
imperative | 1st | niech zaczaję | zaczajmy | |||
2nd | zaczaj | zaczajcie | ||||
3rd | niech zaczai | niech zaczają | ||||
anterior adverbial participle | zaczaiwszy | |||||
verbal noun | zaczajenie |
Further reading
- zaczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zaczaić in Polish dictionaries at PWN