verbalis
See also: verbális
Latin
Etymology
verbum (“word”) + -ālis (“-al”, adjective-forming suffix)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /werˈbaː.lis/, [wɛrˈbaː.lɪs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /verˈba.lis/, [verˈbaː.lis]
Adjective
verbālis (neuter verbāle); third declension
- (Late Latin) wordy, verbal
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | verbālis | verbāle | verbālēs | verbālia | |
Genitive | verbālis | verbālium | |||
Dative | verbālī | verbālibus | |||
Accusative | verbālem | verbāle | verbālēs, verbālīs | verbālia | |
Ablative | verbālī | verbālibus | |||
Vocative | verbālis | verbāle | verbālēs | verbālia |
Related terms
- verbātim
- verbōsē
- verbōsus
- verbum
Descendants
- French: verbal
- Italian: verbale
- Portuguese: verbal
- Spanish: verbal
References
- verbalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- verbalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette