tijd

Dutch

Etymology

From Middle Dutch tijt, from Old Dutch tīt, from Proto-Germanic *tīdiz.

In the 19th and 20th centuries, Dutch tijd was exclusively masculine, but prior to that it was alternatively feminine. This variation is reflected in fossiled expressions like tand des tijds (masculine) versus tegelijkertijd (feminine). Cognates with English tide.

Pronunciation

IPA^(key): /tɛi̯t/
audio (file)
Hyphenation: tijd
Rhymes: -ɛi̯t

Noun

tijd m or f (plural tijden, diminutive tijdje n)

time
(grammar) tense

Derived terms

bedtijd
bij tijd en wijle
bloeitijd
bronstijd
bronsttijd
deeltijds
destijds
eertijds
etenstijd
gelijktijdig
ijzertijd
kindertijd
mettertijd
ruimte-tijd
slapenstijd
tand des tijds
tegelijkertijd
tegenwoordige tijd
tijdbom
tijdelijk
tijdens
tijdgenoot
tijdnood
tijdschaal
tijdsduur
tijdslimiet
tijdstip
uit de tijd komen
vechtenstijd
verleden tijd
voltijds
wachttijd
zendtijd

Descendants

Afrikaans: tyd
Berbice Creole Dutch: titi
Javindo: tet
Jersey Dutch: tāid, tāidt
Negerhollands: tied, tid, tit
Skepi Creole Dutch: teit