szepiotać
Old Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *šьpъtati. Doublet of szeptać (“to whisper”).
Verb
szepiotać impf
- (intransitive) to lisp (to incorrectly pronounce sibilants)
- Synonym: szeplunić
- after 1512, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa:
- Y<e>sczye dw lyat ny myal (sc. Jesus), począl movycz spelna slova vymavyayącz a nycz nye zayąkayącz, yako ynsche dzyeczy pyrvey szepyecza, yedno pol slova wymavyaya (quia solent pueri primo titubando proferre vix dimidia verba detruncando), bo obyczay yest dzyeczynny, yze vątpy<ą>cz yezykyem szeplunya, alyes navykna yezykyem slova movycz
- J<e>szcze dwu lat ni miał (sc. Jesus), począł mowić spełna słowa wymawiając a nic nie zająkając, jako insze dzieci pirwej szepiecą, jedno poł słowa wymawiają (quia solent pueri primo titubando proferre vix dimidia verba detruncando), bo obyczaj jest dziecinny, iże wątpi<ą>c językiem szeplunią, ależ nawykną językiem słowa mowić
Derived terms
adjective
- szepietliwy
Related terms
noun
- szept
verb
- szeptać impf
Descendants
- Polish: (Middle Polish) szepietać
References
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “szepiotać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Further reading
Słownik_etymologiczny_języka_polskiego/szeplenić on the Polish Wikisource.Wikisource pl