rimormorare
Italian
Etymology
From ri- + mormorare.
Verb
rimormoràre (first-person singular present rimórmoro, first-person singular past historic rimormorài, past participle rimormoràto, auxiliary avére) (uncommon, intransitive or transitive)
- to murmur or mutter again [auxiliary avere]
Conjugation
Conjugation of rimormoràre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rimormoràre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rimormoràndo | |||
present participle | rimormorànte | past participle | rimormoràto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rimórmoro | rimórmori | rimórmora | rimormoriàmo | rimormoràte | rimórmorano |
imperfect | rimormoràvo | rimormoràvi | rimormoràva | rimormoravàmo | rimormoravàte | rimormoràvano |
past historic | rimormorài | rimormoràsti | rimormorò | rimormoràmmo | rimormoràste | rimormoràrono |
future | rimormorerò | rimormorerài | rimormorerà | rimormorerémo | rimormoreréte | rimormorerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rimormorerèi | rimormorerésti | rimormorerèbbe, rimormorerébbe | rimormorerémmo | rimormoreréste | rimormorerèbbero, rimormorerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rimórmori | rimórmori | rimórmori | rimormoriàmo | rimormoriàte | rimórmorino |
imperfect | rimormoràssi | rimormoràssi | rimormoràsse | rimormoràssimo | rimormoràste | rimormoràssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rimórmora | rimórmori | rimormoriàmo | rimormoràte | rimórmorino | ||
negative imperative | non rimormoràre | non rimórmori | non rimormoriàmo | non rimormoràte | non rimórmorino |