< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/manakunją
Proto-Germanic
Etymology
*mann- (“human”) + *kunją (“race”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɑnɑˌkun.jɑ̃/
Noun
*manakunją n[1]
- mankind
Inflection
neuter ja-stemDeclension of *manakunją (neuter ja-stem) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | *manakunją | *manakunjō | |
vocative | *manakunją | *manakunjō | |
accusative | *manakunją | *manakunjō | |
genitive | *manakunjas, *manakunis | *manakunjǫ̂ | |
dative | *manakunjai | *manakunjamaz | |
instrumental | *manakunjō | *manakunjamiz |
Synonyms
- *alamann-
- *alaþeudō
Descendants
- Proto-West Germanic: *manakuni
- Old English: mancynn
- Middle English: mankin, mankun, mancun
- English: mankin
- Middle English: mankin, mankun, mancun
- Old Saxon: mankunni
- Old High German: mankunni
- Middle High German: mankünne
- Old English: mancynn
- Old Norse: mannkyn
- Danish: mandkøn
- Icelandic: mannkyn
References
- Orel, Vladimir (2003), “*mann-kunjan”, in A Handbook of Germanic Etymology, Leiden: Brill, →ISBN, page 260