ontkerkelijken
Dutch
Etymology
From ont- (“un-, de-”) + kerkelijk (“ecclesiastic, believing”) + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈkɛr.kə.lə.kə(n)/
- Hyphenation: ont‧ker‧ke‧lij‧ken
- Rhymes: -ɛrkələkən
Verb
ontkerkelijken
- (ergative) to secularize, to make or become less Christian (specifically affiliated with a church) [from 19th c.]
Inflection
| Inflection of ontkerkelijken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontkerkelijken | |||
| past singular | ontkerkelijkte | |||
| past participle | ontkerkelijkt | |||
| infinitive | ontkerkelijken | |||
| gerund | ontkerkelijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontkerkelijk | ontkerkelijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontkerkelijkt | ontkerkelijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | ontkerkelijkt | ontkerkelijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontkerkelijkt | ontkerkelijkte | ||
| 3rd person singular | ontkerkelijkt | ontkerkelijkte | ||
| plural | ontkerkelijken | ontkerkelijkten | ||
| subjunctive sing.1 | ontkerkelijke | ontkerkelijkte | ||
| subjunctive plur.1 | ontkerkelijken | ontkerkelijkten | ||
| imperative sing. | ontkerkelijk | |||
| imperative plur.1 | ontkerkelijkt | |||
| participles | ontkerkelijkend | ontkerkelijkt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
- ontchristelijken
- ontkerstenen
Derived terms
- ontkerkelijking