Norwegia
English
Etymology
From Old English Norweġ, Norþweġ (“Norway”), from Old Norse *Norðvegr, Norvegr, and later Noregr (“Norway (north way)”), from norðr (“north”) + vegr (“way”).
Proper noun
Norwegia
- Synonym of Norway
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /norˈu̯e.ɡi.a/, [nɔrˈu̯ɛɡiä]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /norˈve.d͡ʒi.a/, [norˈvɛːd͡ʒiä]
Proper noun
Norwegia f sg (genitive Norwegiae); first declension
- Alternative form of Norvegia
- c. 14th–15th century, Antiquæ Constitutiones Regni Angliæ, sub Regibus Joanne, Henrico Tertio, et Edoardo Primo, circa Jurisdictionem et Potestatem Ecclesiasticam, London, published 1672, page 517:
- Et præterea omnes probi homines de Scotia ſunt jurati propinquiori de ſanguine Regis Alexandri, qui ultimo obiit, qui de jure hæreditare debebit, ſi dicta Margareta filia Regis Norwegiæ ſine hærede de corpore ſuo obiret.
- (please add an English translation of this quote)
-
Declension
First-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Norwegia |
Genitive | Norwegiae |
Dative | Norwegiae |
Accusative | Norwegiam |
Ablative | Norwegiā |
Vocative | Norwegia |
References
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “Norwegia”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources, London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, OCLC 1369101
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /nɔrˈvɛ.ɡja/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɡja
- Syllabification: Nor‧we‧gia
Proper noun
Norwegia f
- Norway (a country in Northern Europe)
Declension
Declension of Norwegia
singular | |
---|---|
nominative | Norwegia |
genitive | Norwegii |
dative | Norwegii |
accusative | Norwegię |
instrumental | Norwegią |
locative | Norwegii |
vocative | Norwegio |
Derived terms
- Norweg
- norweski
- Norweżka
Further reading
- Norwegia in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- Norwegia in Polish dictionaries at PWN