inurbanus
Latin
Etymology
in- + urbānus (“refined, elegant”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /i.nurˈbaː.nus/, [ɪnʊrˈbäːnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /i.nurˈba.nus/, [inurˈbäːnus]
Adjective
inurbānus (feminine inurbāna, neuter inurbānum, adverb inurbāne); first/second-declension adjective
- rustic, ungraceful, unmannerly
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inurbānus | inurbāna | inurbānum | inurbānī | inurbānae | inurbāna | |
Genitive | inurbānī | inurbānae | inurbānī | inurbānōrum | inurbānārum | inurbānōrum | |
Dative | inurbānō | inurbānō | inurbānīs | ||||
Accusative | inurbānum | inurbānam | inurbānum | inurbānōs | inurbānās | inurbāna | |
Ablative | inurbānō | inurbānā | inurbānō | inurbānīs | |||
Vocative | inurbāne | inurbāna | inurbānum | inurbānī | inurbānae | inurbāna |
References
- inurbanus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inurbanus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers