insularis
Latin
Etymology
From īnsula (“island”) + -āris.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.suˈlaː.ris/, [ĩː.sʊˈɫaː.rɪs]
Adjective
īnsulāris (neuter īnsulāre); third declension
- of or pertaining to an island, insular
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnsulāris | īnsulāre | īnsulārēs | īnsulāria | |
Genitive | īnsulāris | īnsulāris | īnsulārium | īnsulārium | |
Dative | īnsulārī | īnsulārī | īnsulāribus | īnsulāribus | |
Accusative | īnsulārem | īnsulāre | īnsulārēs, īnsulārīs | īnsulāria | |
Ablative | īnsulārī | īnsulārī | īnsulāribus | īnsulāribus | |
Vocative | īnsulāris | īnsulāre | īnsulārēs | īnsulāria |
Synonyms
- (pertaining to an island): īnsulānus, īnsulensis
Derived terms
- īnsulārēs
Related terms
- īnsula
- Īnsula
- īnsulānus
- īnsulārius
- īnsulensis
- īnsulōsus
- paenīnsula
Descendants
- Catalan: insular
- English: insular
- French: insulaire
- Italian: insulare
- Portuguese: insular
- Romanian: insular
- Spanish: insular
References
- insularis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette