inaestuo
Latin
Etymology
in- + aestuō (“to rage”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /iˈnae̯s.tu.oː/, [ɪˈnäe̯s̠t̪uoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /iˈnes.tu.o/, [iˈnɛst̪uɔ]
Verb
inaestuō (present infinitive inaestuāre); first conjugation, no passive, no perfect or supine stem
- (intransitive) I boil in, rage within
Conjugation
Conjugation of inaestuō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem, active only) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inaestuō | inaestuās | inaestuat | inaestuāmus | inaestuātis | inaestuant |
imperfect | inaestuābam | inaestuābās | inaestuābat | inaestuābāmus | inaestuābātis | inaestuābant | |
future | inaestuābō | inaestuābis | inaestuābit | inaestuābimus | inaestuābitis | inaestuābunt | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inaestuem | inaestuēs | inaestuet | inaestuēmus | inaestuētis | inaestuent |
imperfect | inaestuārem | inaestuārēs | inaestuāret | inaestuārēmus | inaestuārētis | inaestuārent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | inaestuā | — | — | inaestuāte | — |
future | — | inaestuātō | inaestuātō | — | inaestuātōte | inaestuantō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | inaestuāre | — | — | — | — | — | |
participles | inaestuāns | — | — | — | — | — | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
inaestuandī | inaestuandō | inaestuandum | inaestuandō | — | — |
References
- inaestuo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inaestuo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers