doręczyciel
Polish
Etymology
From doręczyć + -ciel.
Pronunciation
- IPA(key): /dɔ.rɛnˈt͡ʂɨ.t͡ɕɛl/
Audio (file)
Noun
doręczyciel m pers (feminine doręczycielka)
- deliveryman
- Synonym: listonosz
Declension
declension of doręczyciel
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | doręczyciel | doręczyciele |
| genitive | doręczyciela | doręczycieli |
| dative | doręczycielowi | doręczycielom |
| accusative | doręczyciela | doręczycieli |
| instrumental | doręczycielem | doręczycielami |
| locative | doręczycielu | doręczycielach |
| vocative | doręczycielu | doręczyciele |
Derived terms
- (adjective) doręczycielski
Related terms
- (verbs) doręczyć, doręczać
Further reading
- doręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- doręczyciel in Polish dictionaries at PWN