koleżka
Polish
Etymology
From kolega + -ka.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔˈlɛʂ.ka/
Audio (file) - Rhymes: -ɛʂka
- Syllabification: ko‧leż‧ka
Noun
koleżka m pers
- Diminutive of kolega
- (colloquial) bo, chuck, cully (close friend)
Declension
Declension of koleżka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | koleżka | koleżkowie |
| genitive | koleżki | koleżków |
| dative | koleżce | koleżkom |
| accusative | koleżkę | koleżków |
| instrumental | koleżką | koleżkami |
| locative | koleżce | koleżkach |
| vocative | koleżko | koleżkowie |
Related terms
adjective
- koleżeński
adverb
- koleżeńsko
nouns
- kolega
- koleżanka
- koleżeństwo
verbs
- kolegować
- zakolegować
Further reading
- koleżka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- koleżka in Polish dictionaries at PWN