byczeć

byczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *byčati. By surface analysis, byk +‎ -eć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: by‧czeć

Verb

byczeć impf

1. (intransitive, obsolete) to low, to roar

   Synonym: ryczeć

Conjugation

Conjugation of byczeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		byczeć
present tense	1st	byczę			byczymy
	2nd	byczysz			byczycie
	3rd	byczy			byczą
	impersonal	byczy się
past tense	1st	byczałem	byczałam		byczeliśmy	byczałyśmy
	2nd	byczałeś	byczałaś		byczeliście	byczałyście
	3rd	byczał	byczała	byczało	byczeli	byczały
	impersonal	byczano
future tense	1st	będę byczał, będę byczeć	będę byczała, będę byczeć		będziemy byczeli, będziemy byczeć	będziemy byczały, będziemy byczeć
	2nd	będziesz byczał, będziesz byczeć	będziesz byczała, będziesz byczeć		będziecie byczeli, będziecie byczeć	będziecie byczały, będziecie byczeć
	3rd	będzie byczał, będzie byczeć	będzie byczała, będzie byczeć	będzie byczało, będzie byczeć	będą byczeli, będą byczeć	będą byczały, będą byczeć
	impersonal	będzie byczeć się
conditional	1st	byczałbym	byczałabym		byczelibyśmy	byczałybyśmy
	2nd	byczałbyś	byczałabyś		byczelibyście	byczałybyście
	3rd	byczałby	byczałaby	byczałoby	byczeliby	byczałyby
	impersonal	byczano by
imperative	1st	niech byczę			byczmy
	2nd	bycz			byczcie
	3rd	niech byczy			niech byczą
active adjectival participle		byczący	bycząca	byczące	byczący	byczące
contemporary adverbial participle		bycząc
verbal noun		byczenie

Related terms

adjective

• byczy

 

nouns

• byk
• bykowe

 

verb

• byczyć

 

Further reading

• byczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• byczeć in Polish dictionaries at PWN