buaigh
Irish
Etymology
bua (“victory”) + -igh
Pronunciation
- IPA(key): /bˠuˑə/
Verb
buaigh (present analytic buann, future analytic buafaidh, verbal noun buachan, past participle buaite)
- to win
Conjugation
First Conjugation (C)
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | buaim | buann tú; buair† | buann sé, sí | buaimid | buann sibh | buann siad; buaid† | a bhuann; a bhuas / a mbuann*; a mbuas* | buaitear |
past | bhuaigh mé; bhuas | bhuaigh tú; bhuais | bhuaigh sé, sí | bhuamar; bhuaigh muid | bhuaigh sibh; bhuabhair | bhuaigh siad; bhuadar | a bhuaigh / ar bhuaigh* | buadh | |
past habitual | bhuainn | bhuaiteá | bhuadh sé, sí | bhuaimis; bhuadh muid | bhuadh sibh | bhuaidís; bhuadh siad | a bhuadh / ar bhuadh* | bhuaití | |
future | buafaidh mé; buafad | buafaidh tú; buafair† | buafaidh sé, sí | buafaimid; buafaidh muid | buafaidh sibh | buafaidh siad; buafaid† | a bhuafaidh; a bhuafas / a mbuafaidh*; a mbuafas* | buafar | |
conditional | bhuafainn / mbuafainn‡‡ | bhuafá / mbuafᇇ | bhuafadh sé, sí / mbuafadh sé, s퇇 | bhuafaimis; bhuafadh muid / mbuafaimis‡‡; mbuafadh muid‡‡ | bhuafadh sibh / mbuafadh sibh‡‡ | bhuafaidís; bhuafadh siad / mbuafaidís‡‡; mbuafadh siad‡‡ | a bhuafadh / ar bhuafadh* | bhuafaí / mbuafa퇇 | |
subjunctive | present | go mbua mé; go mbuad† | go mbua tú; go mbuair† | go mbua sé, sí | go mbuaimid; go mbua muid | go mbua sibh | go mbua siad; go mbuaid† | — | go mbuaitear |
past | dá mbuainn | dá mbuaiteá | dá mbuadh sé, sí | dá mbuaimis; dá mbuadh muid | dá mbuadh sibh | dá mbuaidís; dá mbuadh siad | — | dá mbuaití | |
imperative | buaim | buaigh | buadh sé, sí | buaimis | buaigí; buaidh† | buaidís | — | buaitear | |
verbal noun | buachan | ||||||||
past participle | buaite |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
References
- "buaigh" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.