aanstrompelen
Dutch
Etymology
Compound of aan + strompelen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌstrɔm.pə.lə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧strom‧pe‧len
Verb
aanstrompelen
- (intransitive) to arrive hobbling or stumbling
Inflection
| Inflection of aanstrompelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanstrompelen | |||
| past singular | strompelde aan | |||
| past participle | aangestrompeld | |||
| infinitive | aanstrompelen | |||
| gerund | aanstrompelen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | strompel aan | strompelde aan | aanstrompel | aanstrompelde |
| 2nd person sing. (jij) | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
| 2nd person sing. (u) | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
| 2nd person sing. (gij) | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
| 3rd person singular | strompelt aan | strompelde aan | aanstrompelt | aanstrompelde |
| plural | strompelen aan | strompelden aan | aanstrompelen | aanstrompelden |
| subjunctive sing.1 | strompele aan | strompelde aan | aanstrompele | aanstrompelde |
| subjunctive plur.1 | strompelen aan | strompelden aan | aanstrompelen | aanstrompelden |
| imperative sing. | strompel aan | |||
| imperative plur.1 | strompelt aan | |||
| participles | aanstrompelend | aangestrompeld | ||
| 1) Archaic. | ||||