aanschieten
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aanschieten. Equivalent to aan + schieten.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌsxi.tə(n)/
- Hyphenation: aan‧schie‧ten
Verb
aanschieten
- (transitive) to shoot at (something) while landing a hit but not killing the target
- (transitive) to quickly put on (clothes)
- (intransitive) to approach or arrive quickly
- (intransitive) to switch on quickly
Inflection
| Inflection of aanschieten (strong class 2, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanschieten | |||
| past singular | schoot aan | |||
| past participle | aangeschoten | |||
| infinitive | aanschieten | |||
| gerund | aanschieten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
| 2nd person sing. (jij) | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
| 2nd person sing. (u) | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
| 2nd person sing. (gij) | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
| 3rd person singular | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
| plural | schieten aan | schoten aan | aanschieten | aanschoten |
| subjunctive sing.1 | schiete aan | schote aan | aanschiete | aanschote |
| subjunctive plur.1 | schieten aan | schoten aan | aanschieten | aanschoten |
| imperative sing. | schiet aan | |||
| imperative plur.1 | schiet aan | |||
| participles | aanschietend | aangeschoten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aangeschoten