blåsning
Swedish
Etymology
From blåsa (“blow”) + -ning (“-ing”).
Noun
blåsning c
- (colloquial) an act of getting tricked or duped
- Han åkte/gick på en blåsning ― He was tricked
- blow molding (a manufacturing process)
- (chiefly in compounds) blowing air through molten material (to decarbonize iron)
Declension
Declension of blåsning | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | blåsning | blåsningen | blåsningar | blåsningarna |
Genitive | blåsnings | blåsningens | blåsningars | blåsningarnas |
References
- blåsning in Svensk ordbok (SO)
- blåsning in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)