bijnik
Polish
Etymology
From bić + -nik. First attested in 1905.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbij.ɲik/
- Rhymes: -ijɲik
- Syllabification: bij‧nik
Noun
bijnik m inan
- (firearms, military, mechanical engineering) striker
Declension
Declension of bijnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bijnik | bijniki |
| genitive | bijnika | bijników |
| dative | bijnikowi | bijnikom |
| accusative | bijnik | bijniki |
| instrumental | bijnikiem | bijnikami |
| locative | bijniku | bijnikach |
| vocative | bijniku | bijniki |
References
- Technik : podręcznik opracowany według niemieckiego pierwowzoru, wydawanego przez Stowarzyszenie "Hütte". T. 1, 1905, page 1161
- bijnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bijnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bijnik in Polish dictionaries at PWN