aangooien
Dutch
Etymology
Compound of aan + gooien.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌɣoːi̯.ən/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧gooi‧en
Verb
aangooien
- (transitive, with optional indirect object) to throw (to)
- Synonyms: aanwerpen, toegooien, toewerpen
Inflection
| Inflection of aangooien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aangooien | |||
| past singular | gooide aan | |||
| past participle | aangegooid | |||
| infinitive | aangooien | |||
| gerund | aangooien n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | gooi aan | gooide aan | aangooi | aangooide |
| 2nd person sing. (jij) | gooit aan | gooide aan | aangooit | aangooide |
| 2nd person sing. (u) | gooit aan | gooide aan | aangooit | aangooide |
| 2nd person sing. (gij) | gooit aan | gooide aan | aangooit | aangooide |
| 3rd person singular | gooit aan | gooide aan | aangooit | aangooide |
| plural | gooien aan | gooiden aan | aangooien | aangooiden |
| subjunctive sing.1 | gooie aan | gooide aan | aangooie | aangooide |
| subjunctive plur.1 | gooien aan | gooiden aan | aangooien | aangooiden |
| imperative sing. | gooi aan | |||
| imperative plur.1 | gooit aan | |||
| participles | aangooiend | aangegooid | ||
| 1) Archaic. | ||||