bibliothecarius
Latin
Etymology
From bibliothēca (“library”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /bi.bli.o.tʰeːˈkaː.ri.us/, [bɪblʲiɔt̪ʰeːˈkäːriʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /bi.bli.o.teˈka.ri.us/, [bibliot̪eˈkäːrius]
Noun
bibliothēcārius m (genitive bibliothēcāriī or bibliothēcārī); second declension
- (Late Latin) librarian
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | bibliothēcārius | bibliothēcāriī |
Genitive | bibliothēcāriī bibliothēcārī1 | bibliothēcāriōrum |
Dative | bibliothēcāriō | bibliothēcāriīs |
Accusative | bibliothēcārium | bibliothēcāriōs |
Ablative | bibliothēcāriō | bibliothēcāriīs |
Vocative | bibliothēcārie | bibliothēcāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
- bibliothēca
- bibliothēcālis
- bibliothēcula
Descendants
- English: bibliothecary
- French: bibliothécaire
- German: Bibliothekar
- Italian: bibliotecario
- Romanian: bibliotecar
- Portuguese: bibliotecário
- Spanish: bibliotecario
References
- “bibliothecarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bibliothecarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- bibliothecarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette