beztestamentowy

beztestamentowy

Polish

Etymology

From bez- +‎ testamentowy. First attested in 1811.[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛs.tɛs.ta.mɛnˈtɔ.vɨ/
• Rhymes: -ɔvɨ
• Syllabification: bez‧tes‧ta‧men‧to‧wy

Adjective

beztestamentowy (not comparable)

1. (law) intestate

Declension

Declension of beztestamentowy

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	beztestamentowy		beztestamentowe	beztestamentowa	beztestamentowi	beztestamentowe
genitive	beztestamentowego			beztestamentowej	beztestamentowych
dative	beztestamentowemu				beztestamentowym
accusative	beztestamentowego	beztestamentowy	beztestamentowe	beztestamentową	beztestamentowych	beztestamentowe
instrumental	beztestamentowym				beztestamentowymi
locative				beztestamentowej	beztestamentowych

Related terms

noun

• testament

 

References

1. Franciscus I. Austriae imperator (1811) Powszechna księga ustaw cywilnych dla wszystkich krajów dziedzicznych niemieckich Monarchii Austryackiej: O ustawach cywilnych w ogólności‎, page 364
2. beztestamentowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• beztestamentowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• beztestamentowy in Polish dictionaries at PWN