ὀξυπέπερι

ὀξυπέπερι

Ancient Greek

Etymology

From ὀξύς (oxús, “sharp, acid”) +‎ πέπερι (péperi, “pepper”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ok.sy.pé.pe.ri/ → /ok.syˈpe.pe.ri/ → /ok.siˈpe.pe.ri/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ok.sy.pé.pe.ri/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ok.syˈpe.pe.ri/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ok.syˈpe.pe.ri/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ok.syˈpe.pe.ri/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ok.siˈpe.pe.ri/

Noun

ὀξῠπέπερῐ • (oxupéperi) n (genitive ὀξῠπεπέρεως); third declension

1. mixture of vinegar and pepper

Inflection

Third declension of τὸ ὀξῠπέπερῐ; τοῦ ὀξῠπεπέρεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ὀξῠπέπερῐ tò oxupéperi	τὼ ὀξῠπεπέρει tṑ oxupepérei	τᾰ̀ ὀξῠπεπέρη / ὀξῠπεπέρεᾰ tà oxupepérē / oxupepérea
Genitive	τοῦ ὀξῠπεπέρεως toû oxupepéreōs	τοῖν ὀξῠπεπερέοιν toîn oxupeperéoin	τῶν ὀξῠπεπέρεων tôn oxupepéreōn
Dative	τῷ ὀξῠπεπέρει tôi oxupepérei	τοῖν ὀξῠπεπερέοιν toîn oxupeperéoin	τοῖς ὀξῠπεπέρεσῐ / ὀξῠπεπέρεσῐν toîs oxupepéresi(n)
Accusative	τὸ ὀξῠπέπερῐ tò oxupéperi	τὼ ὀξῠπεπέρει tṑ oxupepérei	τᾰ̀ ὀξῠπεπέρη / ὀξῠπεπέρεᾰ tà oxupepérē / oxupepérea
Vocative	ὀξῠπέπερῐ oxupéperi	ὀξῠπεπέρει oxupepérei	ὀξῠπεπέρη / ὀξῠπεπέρεᾰ oxupepérē / oxupepérea
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀξυπέπερι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press