ἐκφέρω

Ancient Greek

Etymology

ἐκ- (ek-) +‎ φέρω (phérō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ekʰ.pʰé.rɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ekˈpʰe.ro/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈɸe.ro/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈfe.ro/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈfe.ro/

Verb

ἐκφέρω • (ekphérō)

to carry out
to bring forth, produce
to bring out, publish
to disclose, tell, betray, declare

Conjugation

Present: ἐκφέρω, ἐκφέρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκφέρω	ἐκφέρεις	ἐκφέρει	ἐκφέρετον	ἐκφέρετον	ἐκφέρομεν	ἐκφέρετε	ἐκφέρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκφέρω	ἐκφέρῃς	ἐκφέρῃ	ἐκφέρητον	ἐκφέρητον	ἐκφέρωμεν	ἐκφέρητε	ἐκφέρωσῐ(ν)
	optative	ἐκφέροιμῐ	ἐκφέροις	ἐκφέροι	ἐκφέροιτον	ἐκφεροίτην	ἐκφέροιμεν	ἐκφέροιτε	ἐκφέροιεν
	imperative		ἔκφερε	ἐκφερέτω	ἐκφέρετον	ἐκφερέτων		ἐκφέρετε	ἐκφερόντων
middle/ passive	indicative	ἐκφέρομαι	ἐκφέρῃ, ἐκφέρει	ἐκφέρεται	ἐκφέρεσθον	ἐκφέρεσθον	ἐκφερόμεθᾰ	ἐκφέρεσθε	ἐκφέρονται
	subjunctive	ἐκφέρωμαι	ἐκφέρῃ	ἐκφέρηται	ἐκφέρησθον	ἐκφέρησθον	ἐκφερώμεθᾰ	ἐκφέρησθε	ἐκφέρωνται
	optative	ἐκφεροίμην	ἐκφέροιο	ἐκφέροιτο	ἐκφέροισθον	ἐκφεροίσθην	ἐκφεροίμεθᾰ	ἐκφέροισθε	ἐκφέροιντο
	imperative		ἐκφέρου	ἐκφερέσθω	ἐκφέρεσθον	ἐκφερέσθων		ἐκφέρεσθε	ἐκφερέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκφέρειν				ἐκφέρεσθαι
participle	m	ἐκφέρων				ἐκφερόμενος
	f	ἐκφέρουσᾰ				ἐκφερομένη
	n	ἐκφέρον				ἐκφερόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐξέφερον, ἐξεφερόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέφερον	ἐξέφερες	ἐξέφερε(ν)	ἐξεφέρετον	ἐξεφερέτην	ἐξεφέρομεν	ἐξεφέρετε	ἐξέφερον
middle/ passive	indicative	ἐξεφερόμην	ἐξεφέρου	ἐξεφέρετο	ἐξεφέρεσθον	ἐξεφερέσθην	ἐξεφερόμεθᾰ	ἐξεφέρεσθε	ἐξεφέροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐξοίσω, ἐξοίσομαι, ἐξοισθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξοίσω	ἐξοίσεις	ἐξοίσει	ἐξοίσετον	ἐξοίσετον	ἐξοίσομεν	ἐξοίσετε	ἐξοίσουσῐ(ν)
active	optative	ἐξοίσοιμῐ	ἐξοίσοις	ἐξοίσοι	ἐξοίσοιτον	ἐξοισοίτην	ἐξοίσοιμεν	ἐξοίσοιτε	ἐξοίσοιεν
middle	indicative	ἐξοίσομαι	ἐξοίσῃ, ἐξοίσει	ἐξοίσεται	ἐξοίσεσθον	ἐξοίσεσθον	ἐξοισόμεθᾰ	ἐξοίσεσθε	ἐξοίσονται
middle	optative	ἐξοισοίμην	ἐξοίσοιο	ἐξοίσοιτο	ἐξοίσοισθον	ἐξοισοίσθην	ἐξοισοίμεθᾰ	ἐξοίσοισθε	ἐξοίσοιντο
passive	indicative	ἐξοισθήσομαι	ἐξοισθήσῃ	ἐξοισθήσεται	ἐξοισθήσεσθον	ἐξοισθήσεσθον	ἐξοισθησόμεθᾰ	ἐξοισθήσεσθε	ἐξοισθήσονται
passive	optative	ἐξοισθησοίμην	ἐξοισθήσοιο	ἐξοισθήσοιτο	ἐξοισθήσοισθον	ἐξοισθησοίσθην	ἐξοισθησοίμεθᾰ	ἐξοισθήσοισθε	ἐξοισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐξοίσειν			ἐξοίσεσθαι		ἐξοισθήσεσθαι
participle	m	ἐξοίσων			ἐξοισόμενος		ἐξοισθησόμενος
	f	ἐξοίσουσᾰ			ἐξοισομένη		ἐξοισθησομένη
	n	ἐξοῖσον			ἐξοισόμενον		ἐξοισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξήνεγκον, ἐξηνεγκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξήνεγκον	ἐξήνεγκες	ἐξήνεγκε(ν)	ἐξηνέγκετον	ἐξηνεγκέτην	ἐξηνέγκομεν	ἐξηνέγκετε	ἐξήνεγκον
	subjunctive	ἐξενέγκω	ἐξενέγκῃς	ἐξενέγκῃ	ἐξενέγκητον	ἐξενέγκητον	ἐξενέγκωμεν	ἐξενέγκητε	ἐξενέγκωσῐ(ν)
	optative	ἐξενέγκοιμῐ	ἐξενέγκοις	ἐξενέγκοι	ἐξενέγκοιτον	ἐξενεγκοίτην	ἐξενέγκοιμεν	ἐξενέγκοιτε	ἐξενέγκοιεν
	imperative		ἐξένεγκε	ἐξενεγκέτω	ἐξενέγκετον	ἐξενεγκέτων		ἐξενέγκετε	ἐξενεγκόντων
middle	indicative	ἐξηνεγκόμην	ἐξηνέγκου	ἐξηνέγκετο	ἐξηνέγκεσθον	ἐξηνεγκέσθην	ἐξηνεγκόμεθᾰ	ἐξηνέγκεσθε	ἐξηνέγκοντο
	subjunctive	ἐξενέγκωμαι	ἐξενέγκῃ	ἐξενέγκηται	ἐξενέγκησθον	ἐξενέγκησθον	ἐξενεγκώμεθᾰ	ἐξενέγκησθε	ἐξενέγκωνται
	optative	ἐξενεγκοίμην	ἐξενέγκοιο	ἐξενέγκοιτο	ἐξενέγκοισθον	ἐξενεγκοίσθην	ἐξενεγκοίμεθᾰ	ἐξενέγκοισθε	ἐξενέγκοιντο
	imperative		ἐξενεγκοῦ	ἐξενεγκέσθω	ἐξενέγκεσθον	ἐξενεγκέσθων		ἐξενέγκεσθε	ἐξενεγκέσθων
		active			middle
infinitive		ἐξενεγκεῖν			ἐξενεγκέσθαι
participle	m	ἐξενεγκών			ἐξενεγκόμενος
	f	ἐξενεγκοῦσᾰ			ἐξενεγκομένη
	n	ἐξενεγκόν			ἐξενεγκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξήνεικᾰ, ἐξηνεικᾰ́μην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξήνεικᾰ	ἐξήνεικᾰς	ἐξήνεικε(ν)	ἐξηνείκᾰτον	ἐξηνεικᾰ́την	ἐξηνείκᾰμεν	ἐξηνείκᾰτε	ἐξήνεικᾰν
	subjunctive	ἐξενείκω	ἐξενείκῃς	ἐξενείκῃ	ἐξενείκητον	ἐξενείκητον	ἐξενείκωμεν	ἐξενείκητε	ἐξενείκωσῐ(ν)
	optative	ἐξενείκαιμῐ	ἐξενείκειᾰς, ἐξενείκαις	ἐξενείκειε(ν), ἐξενείκαι	ἐξενεικεῖτον	ἐξενεικείτην	ἐξενεικεῖμεν	ἐξενεικεῖτε	ἐξενεικεῖεν
	imperative		ἐξένεικον	ἐξενεικᾰ́τω	ἐξενείκᾰτον	ἐξενεικᾰ́των		ἐξενείκᾰτε	ἐξενεικᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξηνεικᾰ́μην	ἐξηνείκω	ἐξηνείκᾰτο	ἐξηνείκᾰσθον	ἐξηνεικᾰ́σθην	ἐξηνεικᾰ́μεθᾰ	ἐξηνείκᾰσθε	ἐξηνείκᾰντο
	subjunctive	ἐξενείκωμαι	ἐξενείκηαι	ἐξενείκηται	ἐξενείκησθον	ἐξενείκησθον	ἐξενεικώμεθᾰ	ἐξενείκησθε	ἐξενείκωνται
	optative	ἐξενεικαίμην	ἐξενείκαιο	ἐξενείκαιτο	ἐξενείκαισθον	ἐξενεικαίσθην	ἐξενεικαίμεθᾰ	ἐξενείκαισθε	ἐξενεικαίᾰτο
	imperative		ἐξένεικαι	ἐξενεικᾰ́σθω	ἐξενείκᾰσθον	ἐξενεικᾰ́σθων		ἐξενείκᾰσθε	ἐξενεικᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐξενεῖκαι			ἐξενείκᾰσθαι
participle	m	ἐξενείκᾱς			ἐξενεικᾰ́μενος
	f	ἐξενείκᾱσᾰ			ἐξενεικᾰμένη
	n	ἐξενεῖκᾰν			ἐξενεικᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐξενήνεικᾰ, ἐξενήνειγμαι