ἀπόλλυνται

ἀπόλλυνται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pól.lyn.tai̯/ → /aˈpol.lyn.tɛ/ → /aˈpo.lin.de/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pól.lyn.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpol.lyn.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈpol.lyn.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈpol.lyn.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈpo.lin.de/

Verb

ἀπόλλυνται • (apólluntai)

1. third-person plural present mediopassive indicative of ἀπόλλυμι (apóllumi)