ἀπωσάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pɔː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈsa.mɛ.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈsa.me.nos/

Participle

ἀπωσᾰ́μενος • (apōsámenos) m (feminine ἀπωσᾰμένη, neuter ἀπωσᾰ́μενον); first/second declension

aorist middle participle of ἀπωθέω (apōthéō)

Declension

First and second declension of ἀπωσᾰ́μενος; ἀπωσᾰμένη; ἀπωσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀπωσᾰ́μενος apōsámenos	ἀπωσᾰμένη apōsaménē	ἀπωσᾰ́μενον apōsámenon	ἀπωσᾰμένω apōsaménō	ἀπωσᾰμένᾱ apōsaménā	ἀπωσᾰμένω apōsaménō	ἀπωσᾰ́μενοι apōsámenoi	ἀπωσᾰ́μεναι apōsámenai	ἀπωσᾰ́μενᾰ apōsámena
Genitive	ἀπωσᾰμένου apōsaménou	ἀπωσᾰμένης apōsaménēs	ἀπωσᾰμένου apōsaménou	ἀπωσᾰμένοιν apōsaménoin	ἀπωσᾰμέναιν apōsaménain	ἀπωσᾰμένοιν apōsaménoin	ἀπωσᾰμένων apōsaménōn	ἀπωσᾰμένων apōsaménōn	ἀπωσᾰμένων apōsaménōn
Dative	ἀπωσᾰμένῳ apōsaménōi	ἀπωσᾰμένῃ apōsaménēi	ἀπωσᾰμένῳ apōsaménōi	ἀπωσᾰμένοιν apōsaménoin	ἀπωσᾰμέναιν apōsaménain	ἀπωσᾰμένοιν apōsaménoin	ἀπωσᾰμένοις apōsaménois	ἀπωσᾰμέναις apōsaménais	ἀπωσᾰμένοις apōsaménois
Accusative	ἀπωσᾰ́μενον apōsámenon	ἀπωσᾰμένην apōsaménēn	ἀπωσᾰ́μενον apōsámenon	ἀπωσᾰμένω apōsaménō	ἀπωσᾰμένᾱ apōsaménā	ἀπωσᾰμένω apōsaménō	ἀπωσᾰμένους apōsaménous	ἀπωσᾰμένᾱς apōsaménās	ἀπωσᾰ́μενᾰ apōsámena
Vocative	ἀπωσᾰ́μενε apōsámene	ἀπωσᾰμένη apōsaménē	ἀπωσᾰ́μενον apōsámenon	ἀπωσᾰμένω apōsaménō	ἀπωσᾰμένᾱ apōsaménā	ἀπωσᾰμένω apōsaménō	ἀπωσᾰ́μενοι apōsámenoi	ἀπωσᾰ́μεναι apōsámenai	ἀπωσᾰ́μενᾰ apōsámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀπωσᾰμένως apōsaménōs			ἀπωσᾰμενώτερος apōsamenṓteros			ἀπωσᾰμενώτᾰτος apōsamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.