ἀποκυήματι

ἀποκυήματι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.kyˈi.ma.ti/ → /a.po.ciˈi.ma.ti/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.kyˈe.ma.ti/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.kyˈi.ma.ti/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.cyˈi.ma.ti/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.ciˈi.ma.ti/

Noun

ᾰ̓ποκῠήμᾰτῐ • (apokuḗmati) n

(Koine)

1. dative singular of ᾰ̓ποκῠ́ημᾰ (apokúēma)