betrouwen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch betrouwen. Equivalent to be- + trouwen, with trouwen in the now-obsolete sense “to trust, to hope”.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈtrɑu̯ə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: be‧trou‧wen
- Rhymes: -ɑu̯ən
Verb
betrouwen
- (transitive, Southern) to trust, to rely on
Inflection
| Inflection of betrouwen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | betrouwen | |||
| past singular | betrouwde | |||
| past participle | betrouwd | |||
| infinitive | betrouwen | |||
| gerund | betrouwen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | betrouw | betrouwde | ||
| 2nd person sing. (jij) | betrouwt | betrouwde | ||
| 2nd person sing. (u) | betrouwt | betrouwde | ||
| 2nd person sing. (gij) | betrouwt | betrouwde | ||
| 3rd person singular | betrouwt | betrouwde | ||
| plural | betrouwen | betrouwden | ||
| subjunctive sing.1 | betrouwe | betrouwde | ||
| subjunctive plur.1 | betrouwen | betrouwden | ||
| imperative sing. | betrouw | |||
| imperative plur.1 | betrouwt | |||
| participles | betrouwend | betrouwd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
- vertrouwen
Derived terms
- betrouwbaar