bespottelijk
Dutch
Etymology
From bespotten + -lijk.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈspɔtələk/
audio (file)
Adjective
bespottelijk (comparative bespottelijker, superlative bespottelijkst)
- ridiculous, laughable
Inflection
| Inflection of bespottelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | bespottelijk | |||
| inflected | bespottelijke | |||
| comparative | bespottelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | bespottelijk | bespottelijker | het bespottelijkst het bespottelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | bespottelijke | bespottelijkere | bespottelijkste |
| n. sing. | bespottelijk | bespottelijker | bespottelijkste | |
| plural | bespottelijke | bespottelijkere | bespottelijkste | |
| definite | bespottelijke | bespottelijkere | bespottelijkste | |
| partitive | bespottelijks | bespottelijkers | — | |
Adverb
bespottelijk
- ridiculously, laughably