ป่าเถื่อน

ป่าเถื่อน

Thai

Etymology

From ป่า (bpàa, “forest; jungle; wild; etc.”) +‎ เถื่อน (tʉ̀ʉan, “forest; jungle; wild; etc.”).

Pronunciation

Orthographic		ป่าเถื่อน p ˋ ā e tʰ ụ̄ ˋ ɒ n
Phonemic		ป่า-เถื่อน p ˋ ā – e tʰ ụ̄ ˋ ɒ n
Romanization	Paiboon	bpàa-tʉ̀ʉan
	Royal Institute	pa-thuean
(standard) IPA(key)		/paː˨˩.tʰɯa̯n˨˩/

Adjective

ป่าเถื่อน • (bpàa-tʉ̀ʉan) (abstract noun ความป่าเถื่อน)

1. barbarous; savage; uncivilised.
2. cruel; harsh; inhuman.
   • มาตรา ๑๑๒ ของประมวลกฎหมายอาญาไทย ถูกวิจารณ์ว่า เป็นกฎหมายป่าเถื่อน.

     Section 112 of the Thai Criminal Code has been criticised as a draconian law.

3. living in a state of nature; uninhabited.