सूनु

सूनु

See also: सन, सुन, सेना, सानो, सीना, सोना, and सोने

Sanskrit

Etymology 1

From Proto-Indo-Aryan *suHnúṣ, from Proto-Indo-Iranian *suHnúš (compare Avestan 𐬵𐬎𐬥𐬎‎ (hunu)), from Proto-Indo-European *suHnús (compare Gothic 𐍃𐌿𐌽𐌿𐍃 (sunus), Lithuanian sūnùs, Old Church Slavonic сꙑнъ (synŭ), Old English sunu (whence English son)).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /s̪uː.n̪ú/
• (Classical) IPA^(key): /ˈs̪uː.n̪u/

Noun

सूनु • (sūnú) m

1. son, child, offspring
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.66.1b:

     रयिर्न चित्रा सूरो न सन्दृगायुर्न प्राणो नित्यो नसूनुः।
     तक्वा न भूर्णिर्वना सिषक्ति पयो न धेनुः शुचिर्विभावा॥

     rayirna citrā sūro na sandṛgāyurna prāṇo nityo nasūnuḥ.
     takvā na bhūrṇirvanā siṣakti payo na dhenuḥ śucirvibhāvā.

     LIKE the Sun's glance, like wealth of varied sort, like breath which is the life, like one's own son
     Like a swift bird, a cow who yields her milk, pure and refulgent to the wood he speeds.

   Synonyms: पुत्र (putrá), जात (jātá)

2. a younger brother (Kir. i, 24)
3. a daughter's son (W.)
4. name of a rishi (having the patronymic आर्भव (ārbhava) or काश्यप (kāśyapa), author of RV. x, 176) (Auukr.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनून् sūnū́n
Instrumental	सूनुना / सून्वा¹ sūnúnā / sūnvā̀¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वे² sūnáve / sūnvè²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वः² sūnóḥ / sūnvàḥ²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वः² sūnóḥ / sūnvàḥ²	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ sūnaú	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Vedic ²Less common

Noun

सूनु • (sūnú) f

1. daughter (Mn. i, 10.)

Declension

Feminine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनूः sūnū́ḥ
Instrumental	सून्वा sūnvā̀	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वे¹ / सून्वै² sūnáve / sūnvè¹ / sūnvaì²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वाः² sūnóḥ / sūnvā̀ḥ²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वाः² sūnóḥ / sūnvā̀ḥ²	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ / सून्वाम्² sūnaú / sūnvā̀m²	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Less common ²Later Sanskrit

Etymology 2

From the root सूते (√sū, “to beget, produce, yield”), from Proto-Indo-Iranian [Term?], ultimately from Proto-Indo-European *sewH- (“to beget (a child)”).

Noun

सूनु • (sūnú) m

1. one who presses out or extracts the soma-juice (RV. iii, 1, 12; = सोतृ (sotṛ), Sāy.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनून् sūnū́n
Instrumental	सूनुना / सून्वा¹ sūnúnā / sūnvā̀¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वे² sūnáve / sūnvè²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वः² sūnóḥ / sūnvàḥ²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वः² sūnóḥ / sūnvàḥ²	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ sūnaú	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Vedic ²Less common

Noun

सूनु • (sūnu) m

1. one who urges or incites, an inciter (Sāy. on RV. i, 103, 4)
2. the sun (= सवितृ (savitṛ)) (L.)

Declension

Masculine u-stem declension of सूनु (sūnú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूनुः sūnúḥ	सूनू sūnū́	सूनवः sūnávaḥ
Vocative	सूनो sū́no	सूनू sū́nū	सूनवः sū́navaḥ
Accusative	सूनुम् sūnúm	सूनू sūnū́	सूनून् sūnū́n
Instrumental	सूनुना / सून्वा¹ sūnúnā / sūnvā̀¹	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभिः sūnúbhiḥ
Dative	सूनवे / सून्वे² sūnáve / sūnvè²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Ablative	सूनोः / सून्वः² sūnóḥ / sūnvàḥ²	सूनुभ्याम् sūnúbhyām	सूनुभ्यः sūnúbhyaḥ
Genitive	सूनोः / सून्वः² sūnóḥ / sūnvàḥ²	सून्वोः sūnvóḥ	सूनूनाम् sūnūnā́m
Locative	सूनौ sūnaú	सून्वोः sūnvóḥ	सूनुषु sūnúṣu
Notes	¹Vedic ²Less common

References

• Monier Williams (1899), “सूनु”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 1240.