वक्त्र

वक्त्र

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *wáktram, from Proto-Indo-Iranian *wáktram, from Proto-Indo-European *wókʷtlom (“mouth”), from *wekʷ- (“to speak”). Cognate with Proto-Celtic *woxtlom (whence Old Irish focul, Irish focal, Manx fockle, Scottish Gaelic facal).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ʋɐk.t̪ɽɐ/, [ʋɐk̚.t̪ɽɐ]
• (Classical) IPA^(key): /ˈʋɐk.t̪ɽɐ/, [ˈʋɐk̚.t̪ɽɐ]

Noun

वक्त्र • (vaktra) n

1. mouth
2. beak
3. face

Declension

Neuter a-stem declension of वक्त्र (vaktra)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	वक्त्रम् vaktram	वक्त्रे vaktre	वक्त्राणि / वक्त्रा¹ vaktrāṇi / vaktrā¹
Vocative	वक्त्र vaktra	वक्त्रे vaktre	वक्त्राणि / वक्त्रा¹ vaktrāṇi / vaktrā¹
Accusative	वक्त्रम् vaktram	वक्त्रे vaktre	वक्त्राणि / वक्त्रा¹ vaktrāṇi / vaktrā¹
Instrumental	वक्त्रेण vaktreṇa	वक्त्राभ्याम् vaktrābhyām	वक्त्रैः / वक्त्रेभिः¹ vaktraiḥ / vaktrebhiḥ¹
Dative	वक्त्राय vaktrāya	वक्त्राभ्याम् vaktrābhyām	वक्त्रेभ्यः vaktrebhyaḥ
Ablative	वक्त्रात् vaktrāt	वक्त्राभ्याम् vaktrābhyām	वक्त्रेभ्यः vaktrebhyaḥ
Genitive	वक्त्रस्य vaktrasya	वक्त्रयोः vaktrayoḥ	वक्त्राणाम् vaktrāṇām
Locative	वक्त्रे vaktre	वक्त्रयोः vaktrayoḥ	वक्त्रेषु vaktreṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• → Telugu: వక్త్రము (vaktramu)

References

• Monier Williams (1899), “वक्त्र”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 912.