چین

چین

See also: حين‎, خين‎, جئن‎, جین‎, and خین‎

Central Kurdish

Noun

Northern Kurdish	Çîn

چین (çîn)

1. China

---

Persian

Pronunciation

• (Classical Persian) IPA^(key): /t͡ʃiːn/

• (Dari Persian) IPA^(key): /t͡ʃiːn/

• (Iranian Persian) IPA^(key): /t͡ʃiːn/

• (Tajik) IPA^(key): /t͡ʃin/

Etymology 1

Lexicalization of the stem چیدن‎ (čidan, “to gather up, to fold, to be put closer together”).

Noun

چین • (čin) (plural چین‌ها‎ (čin-hâ))

1. wrinkle
2. crease
3. fold

Etymology 2

Derived from Middle Persian 𐭰𐭩𐭭‎ (čīn, “China”), likely from Gandhari 𐨕𐨁𐨣‎ (cina), from Sanskrit चीन (cīna), likely from Old Chinese 秦 (OC *zin).

Proper noun

Dari	چین
Iranian Persian
Tajik	Чин (Čin)

چین • (čin)

1. China (a country in Asia)

   ‏جمهوری چین‎‎ ― jomhuri-ye čin ― the Republic of China

   ‏جمهوری خلق چین‎‎ ― jomhuri-ye xalq-e čin ― the People's Republic of China

2. (obsolete) East Turkestan

Related terms

• چینی‎ (čini)
• ماچین‎ (mâčin) / مهاچین‎ (mahâčin)
• چین و ماچین‎ (čin-o-mâčin)

---

Urdu

Etymology 1

Inherited from Sanskrit शान्ति (śānti). Doublet of شانتی‎ (śānti).

Pronunciation

• (Standard Urdu) IPA^(key): /t͡ʃɛːn/
• Rhymes: -ɛːn

Noun

چَین • (cain) m (Hindi spelling चैन)

1. comfort, tranquility, at rest, quiet, peace

   Synonyms: امن‎ (amn), سکون‎ (sukūn), آرام‎ (ārām)

Declension

Declension of چین
	singular	plural
direct	چین‎ (chain)	چین‎ (chain)
oblique	چین‎ (chain)	چینوں‎ (chainō̃)
vocative	چین‎ (chain)	چینو‎ (chainō)

Etymology 2

Borrowed from English chain.

Pronunciation 1

• (Standard Urdu) IPA^(key): /t͡ʃeːn/
• Rhymes: -eːn

Noun

چین • (cen) f (Hindi spelling चेन)

1. a golden chain (a piece of jewellery)
2. (literally) chain

1. Synonym: زنجیر‎ (zanjīr)

Declension

Declension of چین
	singular	plural
direct	چین‎ (chen)	چینیں‎ (chenẽ)
oblique	چین‎ (chen)	چینوں‎ (chenõ)
vocative	چین‎ (chen)	چینو‎ (cheno)

Pronunciation 2

• (Standard Urdu) IPA^(key): /t͡ʃiːn/
• Rhymes: -iːn

Etymology 3

Borrowed from Sanskrit चीन (cīna). Possibly influenced by Persian چین‎ (čin).

Proper noun

Picture dictionary
چین برصغیر ہند افغانستان کشمیر پنجاب پاکستان بلوچستان سندھ ہریانہ راجستھان گجرات ہماچل پردیش اتر کھنڈ اُتّر پردیش بہار جھارکھنڈ مدھیہ پردیش مہاراشٹرا چھتیس گڑھ اوڈیشہ مغربی بنگال تلنگانہ کرناٹک آندھرا پردیش کیرلا تامل ناڈو ہندوستان نیپال بھوٹان اروناچل پردیش آسام بنگلہ دیش سری لنکا مالدیپ جزائر انڈمان چین برما

چِین • (cīn) m (Hindi spelling चीन)

1. China (a country in Asia)
2. Sino-

   ‏پاک چین سرحد‎ ― pāk cīn sarḥad ― Sino-Pak border

3. CHN, China (ISO)

Etymology 4

Borrowed from Persian چین‎ (čin).

Noun

چِین • (cīn) m (Hindi spelling चीन)

1. frown, pucker, wrinkle

Declension

Declension of چین
	singular	plural
direct	چین‎ (chīn)	چین‎ (chīn)
oblique	چین‎ (chīn)	چینوں‎ (chīnō̃)
vocative	چین‎ (chīn)	چینو‎ (chīnō)

References

• “چین”, in اُردُو لُغَت (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
• “چین”, in Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2023.

---

Ushojo

Adverb

چین (čīn)

1. now, right now