وقاية
Arabic
Noun
وِقَايَة • (wiqāya) f
- verbal noun of وَقَى (waqā) (form I)
- protection, guard, preservation, care, solicitude
Declension
Declension of noun وِقَايَة (wiqāya)
Singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | وِقَايَة wiqāya | الْوِقَايَة al-wiqāya | وِقَايَة wiqāyat |
Nominative | وِقَايَةٌ wiqāyatun | الْوِقَايَةُ al-wiqāyatu | وِقَايَةُ wiqāyatu |
Accusative | وِقَايَةً wiqāyatan | الْوِقَايَةَ al-wiqāyata | وِقَايَةَ wiqāyata |
Genitive | وِقَايَةٍ wiqāyatin | الْوِقَايَةِ al-wiqāyati | وِقَايَةِ wiqāyati |
Derived terms
- وِقَائِيّ (wiqāʾiyy)
Descendants
- → Ottoman Turkish: وقایه
- Turkish: vikaye
References
- Steingass, Francis Joseph (1884), “وقاية”, in The Student's Arabic–English Dictionary, London: W.H. Allen