مغرور
Arabic
Etymology
Derived from the passive participle of غَرَّ (ḡarra, “to mislead”), from the root غ ر ر (ḡ-r-r).
Pronunciation
- IPA(key): /maɣ.ruːr/
Adjective
مَغْرُور • (maḡrūr) (feminine مَغْرُورَة (maḡrūra), masculine plural مَغْرُورُونَ (maḡrūrūna), feminine plural مَغْرُورَات (maḡrūrāt))
- misled; deceived; fooled
- conceited; vain; snobbish; haughty; arrogant
Declension
Declension of adjective مَغْرُور (maḡrūr)
Singular | Masculine | Feminine | ||
---|---|---|---|---|
basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Informal | مَغْرُور maḡrūr | الْمَغْرُور al-maḡrūr | مَغْرُورَة maḡrūra | الْمَغْرُورَة al-maḡrūra |
Nominative | مَغْرُورٌ maḡrūrun | الْمَغْرُورُ al-maḡrūru | مَغْرُورَةٌ maḡrūratun | الْمَغْرُورَةُ al-maḡrūratu |
Accusative | مَغْرُورًا maḡrūran | الْمَغْرُورَ al-maḡrūra | مَغْرُورَةً maḡrūratan | الْمَغْرُورَةَ al-maḡrūrata |
Genitive | مَغْرُورٍ maḡrūrin | الْمَغْرُورِ al-maḡrūri | مَغْرُورَةٍ maḡrūratin | الْمَغْرُورَةِ al-maḡrūrati |
Dual | Masculine | Feminine | ||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Informal | مَغْرُورَيْن maḡrūrayn | الْمَغْرُورَيْن al-maḡrūrayn | مَغْرُورَتَيْن maḡrūratayn | الْمَغْرُورَتَيْن al-maḡrūratayn |
Nominative | مَغْرُورَانِ maḡrūrāni | الْمَغْرُورَانِ al-maḡrūrāni | مَغْرُورَتَانِ maḡrūratāni | الْمَغْرُورَتَانِ al-maḡrūratāni |
Accusative | مَغْرُورَيْنِ maḡrūrayni | الْمَغْرُورَيْنِ al-maḡrūrayni | مَغْرُورَتَيْنِ maḡrūratayni | الْمَغْرُورَتَيْنِ al-maḡrūratayni |
Genitive | مَغْرُورَيْنِ maḡrūrayni | الْمَغْرُورَيْنِ al-maḡrūrayni | مَغْرُورَتَيْنِ maḡrūratayni | الْمَغْرُورَتَيْنِ al-maḡrūratayni |
Plural | Masculine | Feminine | ||
sound masculine plural | sound feminine plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Informal | مَغْرُورِين maḡrūrīn | الْمَغْرُورِين al-maḡrūrīn | مَغْرُورَات maḡrūrāt | الْمَغْرُورَات al-maḡrūrāt |
Nominative | مَغْرُورُونَ maḡrūrūna | الْمَغْرُورُونَ al-maḡrūrūna | مَغْرُورَاتٌ maḡrūrātun | الْمَغْرُورَاتُ al-maḡrūrātu |
Accusative | مَغْرُورِينَ maḡrūrīna | الْمَغْرُورِينَ al-maḡrūrīna | مَغْرُورَاتٍ maḡrūrātin | الْمَغْرُورَاتِ al-maḡrūrāti |
Genitive | مَغْرُورِينَ maḡrūrīna | الْمَغْرُورِينَ al-maḡrūrīna | مَغْرُورَاتٍ maḡrūrātin | الْمَغْرُورَاتِ al-maḡrūrāti |
Descendants
- → Azerbaijani: məğrur
- → Ottoman Turkish: مغرور
- → Turkish: mağrur
- → Persian: مغرور (mağrur)
- → Tajik: мағрур (maġrur)
- → Uzbek: magʻrur
References
- Wehr, Hans (1979), “غر”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN
Persian
Etymology
From Arabic مَغْرُور (maḡrūr, “arrogant, conceited”).
Pronunciation
- IPA(key): /mæɣɾuːɾ/
Adjective
مغرور • (mağrur) (comparative مغرورتَر (mağrur-tar), superlative مغرورتَرین (mağrur-tarin))
- proud
- haughty; arrogant
Usage notes
- The word often has a negative tone, though not as unambiguously as the Arabic etymon.