قیا
Ottoman Turkish
قیا
Alternative forms
- قایا (kaya)
Etymology
Inherited from Proto-Turkic *k(i)aya (“rock, mountain”); cognate with Azerbaijani qaya, Bashkir ҡая (qaya), Tatar кыя (qıya), Turkmen gaýa, Uzbek qoya and Yakut хайа (xaya).
Noun
قیا • (kaya)
- rock, boulder, a large mass of stone
- cliff, precipice, a vertical rock face
- Synonyms: اوچرم (uçurum), یار (yar)
- reef, a chain of rocks lying at the surface of the water
Derived terms
- قیا باشی (kaya başı, “top of a rocky cliff”)
- قیا بالغی (kaya balığı, “goby, gudgeon”)
- قیا قوروغی (kaya koruğu, “houseleek”)
- قیا كلری (kaya keleri, “chameleon”)
- قیالق (kayalık, “rocky”)
- قیا لیفی (kaya lifi, “asbestos”)
- قیا یاروغی (kaya yaruği, “cave, cavern”)
Descendants
- Turkish: kaya
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007), “kaya1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2488
- Kélékian, Diran (1911), “قیا”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 995
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Rupes”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 1496
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “قیا”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 3815
- Nişanyan, Sevan (2002–), “kaya”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “قیا”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1504